 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas no:1999/7218
Karar no:1999/7309
T:04.10.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KARAR
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde teniyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava konusu taşınmazda davalının 1.11.1994 başlangıç tarihli sözleşmeyle' kiracı olduğunu, davacının Ağrı ilinde ikamet ettiğini, 2 çocuğunun Ankara'da, üniversitede okuduğunu ve halen kirada oturduklarını, çocukların konut ihtiyacı nedeniyle davalının tahliyesini talep etmiştir. Davalı vekili ihtiyacın samimi olmadığını, davacının Ankara'da başka konutlarının bulunduğunu, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece kiralananın tahliyesine karar verilmiştir.
Davacının bir çocuğu Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesinde, diğer çocuğu ise Bilim Fen Lisesinde öğrenci olup. Emek 4.caddede kiralık bir konutta anneleriyle beraber oturmaktadırlar. Dinlenen davalı tanıkları davacının iki yıl önce gelerek çocukları için kiralık ev bulmasını istediğini, kendisinin de davacıya kendine ait evlerden birisinde niçin oturmadığını sorduğunda davacının okula yakın olması nedeniyle Bahçelievler semtinde ev aradığını bildirdiğini açıklamışlardır. Yine tanık Güler Ö..., Yıldız semtindeki davacıya ait ev boş iken davacının kiralık ev tuttuğunu belirtmiştir. Davacının kızı Nazan N... 16.11.1998 tarihli belgeye göre Eczacılık Fakültesi ikinci sınıl öğrencisidir. bu durumda okuluna 1997-1998 öğretini yılında başladığı anlaşılmaktadır. Davacı Sancak Mahallesindeki daireyi l8.05.1998 tarihinde, Alaçam Sokaktaki daireyi 01.02.1998 tarihinde kiraya vermiştir. Konut ihtiyacının kabul edilebilmesi için ihtiyacın samimi ve zorunlu olması gerekir. Davacı iki dairesini çocuklarına tahsis etmeyerek kiraya verdiğine göre, samimi olduğu kabul edilemez, bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle tahliye kararı verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK. nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine. 4.10.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.