 |
T.C
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E : 1999/10460
K : 1999/10417
T : 14.12.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkin olup, mahkemece istem gibi karar verilmiş ve hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava konusu kiralananı yeni iktisap ettiğini, halen kendi evlerinde oturdukları halde yerin kendilerine küçük geldiğini, kiralanana geçmek istediklerini iddia ile kiralananın tahliyesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının satın almadan sonra davalı ile anlaşmaya çalıştığını, bir taslak sözleşme ve tahliye taahhütnamesi hazırladıklarını, ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığını savunarak davanın reddini istemiş, mahkemece tahliyeye karar veri imiş tir.
İhtiyaç iddiasının kabul edilebilmesi için iddianın gerçek, samimi ve zorunlu olması gerekir. Yapılan keşifte davacının 3 kişilik ailesi ile birlikte oturduğu yerin ihtiyaca kafi geldiği, ancak satın alınan kiralananın daha geniş ve üstün nitelikte olduğu belirtilmiştir. 6570 Sayılı Yasa ancak zorunlu ihtiyacı tahliye sebebi kabul ettiğinden, bu durumda zorunluluktan bahsedilemeyeceği gibi oturulan yerin kiracıya teklif edilmemesi de tahliye isteminin samımı olmadığının bir delilidir. Tüm dosya kapsamından davacının ihtiyacının zorunlu ve samimi olmadığı sonucuna varılmıştır. Bu durumda davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 14.12.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.