 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/4535
Karar No : 1998/4497
Tarih : 25.5.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz olunmuştur.
B.K.260.maddesi uyarınca temerrüt sebebine d,a yalı tahliye davasını kiralayanın açması gerekir. Kiralayan durumunda olmayan malik veya kiralananı sonradan iktisap eden kimsenin önceden kiracıya ihbar göndererek malik olduğunu, kira bedellerinin bundan sonra kendisine ödenmesini istemesi bu sonuçsuz kalırsa şartlara haiz temerrüt ihtarı tebliğ ettirmesi ondan sonra dava açması gerekir. Dava hakkına ilişkin bu hususun mahkemece kendiliğinden gözetilmesi icabeder. Kiracıya tebliğ edilen ihtarın yasal şartları taşıması, istenen kira parasının muaccel olması ve bu kira bedelinin en az verilen otuz günlük süre içinde ödenmemiş olması gerekir. Kira parası götürülüp kiralayanın ayağında ödenmesi gereken borçlardan olduğundan ona götürülerek elden verilmesi veya masrafı kiracıya ait olmak şartıyla konutta ödemeli olarak gönderilmesi gerekir. Buna uygun olmayan ödemeler yasal değildir. Ancak buna aykırı bir ödeme teamülü taraflar arasında yerleşmişse ona uygun ödemede geçerli sayılır. Kiracı veya kiralayanın temerrüdü bu esaslara göre çözümlenir.
Olayımızda; davacı vekili davalının 1997 yılı Ağustos, Eylül ve Ekim ayları kira parasını zamanında ve ihtarname ile tanınan süre içerisinde ödemediğinden bahisle kiralananın tahliyesini istemiştir. Temerrüt ihtarnamesi olarak dayandığı ihtarlı ödeme emrinin davalıya 23.10.1997 tarihinde tebliğ olunduğu 1997/4674 sayılı takip dosyasındaki tebliğ evrakı ve zabıtnameden anlaşılmaktadır. Dava ise B.K.260.maddesinde öngörülen 30 günlük süre dolmadan 19.11. 1997 tarihinde açıldığına göre dava tarihi itibariyle temerrüt olgusunun gerçekleştiği kabul edilemez. Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 25.5.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.