 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/1560
Karar No : 1998/1614
Tarih : 02.03.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye-alacak davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava kiralananın tahliyesi ile 13.810.000.-TL faiz alacağının tahsili istemlerine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili, kiralananın düğün bahçesi olarak 10.6.1996 başlangıç tarihli 1 yıl süreli kira sözleşmesiyle davalıya kiraya verildiğini, sözleşmeye göre kira akdinin 9.6.1997 tarihinde sona erdiğini, ayrıca davalının kira paralarını ihtarlardan sonra ödediğini, taşınmazın 6570 sayılı yasa kapsamında veya Borçlar Kanunu kapsamında kabul edilmesi hallerinde dahi her iki halde de tahliye şartlarının oluştuğunu, kiralananın tahliyesini ve kira paralarının geç ödenmesinden dolayı 13.810.000.-TL faiz alacağının tahsilini istemiştir.
Mahkemece dava temerrüt nedeniyle tahliye davası olarak nitelendirilmiş ve temerrüt olgusunun gerçekleşmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Taşınmaz düğün bahçesi olarak 10.6.1996 başlangıç tarihli 1 yıl süreli kira sözleşmesi ile davalıya kiralanmıştır. Davacı vekili dava dilekçesinde hem kira paralarının geç ödenmesi nedeni hem de süre bitimi nedenine dayanmıştır.
Bu durumda mahkemece taşınmazın 6570 sayılı yasa kapsamında mı yoksa Borçlar Kanunu kapsamında mı kaldığı hususu uzman bilirkişi marifetiyle keşif yapılarak tesbit olunmak gerekir. Taşınmaz Borçlar Kanunu kapsamın da ise kiracı Borçlar Kanununun 263. maddesi gereğince kiralananı aktin hitamında geri vermekle yükümlü olduğundan başkaca tahliye sebebi aranmasına gerek olmaksızın kiralananın tahliyesine karar vermek, kiralanan 6570 sayılı yasa kapsamında ise davacının ileri sürdüğü iki haklı ihtar nedeniyle tahliye koşullarının oluşup oluşmadığı incelenerek sonucuna göre bir karar vermek gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 2.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.