 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/1547
Karar No : 1998/1603
Tarih : 02.03.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar Davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, müvekkilinin kiralananı satın aldığını boşta olduğunu, yufkacılık yapacağından bahisle kiralananın tahliyesi istemiştir.
Davalı vekili ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını, kiralananın yapılacak işe uygun bulunmadığını, davanın reddini savunmuştur.
Davacı vekili dava dilekçesinde kanıtlar bölümünde tanık deliline dayanmışsa da yargılama sırasında herhangi bir tanık bildirmediği gibi mahkemece 3.10.1996 günlü oturumda tarafların tanıkları var ise ad ve adreslerini bildirip masraf verdiklerinde adlarına davetiye çıkartılmasına karar verilmiş, buna rağmen davacı tarafça tanık bildirilmemiştir.
Davalı tanıkları ile ihtiyaca ilişkin herhangi bir beyanda bulunmamışlar, yapılan keşifte bilirkişi kiralananın yapılacak işe uygun ve elverişli olduğunu bildirmiştir.
Mahkemece bilirkişi beyanına dayanılarak taşınmazın tahliyesine karar verilmişse de kiralananın yapılacak işe uygun ve elverişli olması tek başına ihtiyaç iddiasının kabulüne yeterli değildir.
Mahkemece taraflara tanıklarını bildirmeleri için süre verildiğine ve davacı taraf buna rağmen tanık bildirmediğine, davalı taraf da ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını savunduğuna göre davacı taraf ihtiyaç iddiasını kanıtlamak zorundadır. Bu durumda mevcut dosya kapsamına göre ihtiyaç iddiası kanıtlanamadığından davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde tahliyeye karar verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 2.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.