 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/1523
Karar No : 1998/1539
Tarih : 02.03.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava kiralananın tahliyesi isteğine ilişkin olup mahkemece istem gibi karar verilmiş ve hüküm davalı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı, davalının Belediyeye ait kahvehanede 22.7.1993 tarihli sözleşme ile kiracı olduğunu, artık akdin yenilenmiyeceğini davalıya bildirerek tahliyesine karar verilmesini istemiş, talebinde tahliye nedenlerinden hangisine dayandığını bildirmemiştir.
Davalı, dava konusu dükkanın 6570 sayılı yasa yapsamına giren yerlerden olduğunu, bir sebep bildirmeden tahliye istenemiyeceğini, yeni dönemin ilk ay kirasının ödendiğini bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Dava konusu kiralanana ilişkin 22.7.1993 başlangıç tarihli ve 3 yıl süreli kira sözleşmesi içeriğinden ve dosyadaki Encümen Kararları il tarafların beyanlarından dava konusu yerin Başmakçı İlçesinde Belediye Hal Sitesinde kahvehane olarak kiralanan musakkaf nitelikli dükkan olduğu, özellikleri nedeniyle de 6570 Sayılı yasaya tabi olduğu anlaşılmaktadır. Aktin başlangıç ve süresine nazaran dava süresinde açılmıştır. Ancak davacı taraf 6570 sayılı yasada belirtilen tahliye nedenlerinden hangisine dayandığını açıklamamış, sadece süre bitimi nedeniyle kiralananın tahliyesini istemiştir. Sadece süre bitimi nedeniyle tahliye davalarının ancak borçlar kanununa tabi yerler için koşulların bulunduğu takdirde istenmesi söz konusu olabileceğinden davacı taraftan hangi tahliye nedenine dayandığının sorulması, tarafların varsa bu yöndeki delillerinin toplanıp inceleme ile yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi, usul ve yasaya uygun bulunmadığından hükmün bozulması icap etmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 2.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.