 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/9468
Karar No : 1997/9605
Tarih : 17.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar Davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme bozmaya uyarak istem gibi karar vermiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde müvekkilinin boşta olup kiralananda tuhafiyecilik yapacağını ileri sürerek kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı ihtiyacın samimi olmadığını davacının dava ikamesinden kısa bir süre önce kiralananla aynı nitelikte olan diğer bir dükkanı kiraya verdiğini davanın reddini savunmuştur. Mahkeme ihtiyacın varlığının kabulü ile kiralananın tahliyesine karar ermiş, dairemiz davacının kiralananın yakınında bulunan bir yeri ihtiyacına tahsis etmeyip kiraya verdiğini bu işyerinin yapılacak işe uygun olup olmadığının keşfen tesbiti ile sonucuna göre bir karar verilmesi gerekçesi ile bozmuştur. Mahkeme bozmaya uyarak mahallinde keşif yapmış, bilirkişi raporunda kiraya verilen yerin kiralananın bitişiğinde olup aynı nitelikleri haiz olduğunu ve hatta köşebaşında olması nedeniyle kira geliri açısından davacıya biraz daha ekonomik yönden fayda sağlayabileceğini belirtmiştir. Ayrıca kiralanan davanın devamı sırasında boşaltılmış ve 1997 yılı Şubat ayında yeniden kiraya verilmiştir.
6570 sayılı yasa zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni kabul etmiş olup işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın zorunlu ve samimi olması gerekir. Davacı kiralananla aynı vasıfa bir başka yeri ihtiyacına tahsis etmeyip kiraya verdiğine göre ihtiyacın samimi olduğundan bahsedilemez. Bu durumda davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde davanın kabulü,
Usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması icap etmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.11.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.