 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/9422
Karar No : 1997/9484
Tarih : 13.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacılar-davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı kısmen kabul etmiş, karar 2 taraf vekilince temyiz edilmiştir.
1 - Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere, ihtiyaç iddiasının kanıtlandığına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
Davacılar vekili müvekkillerinden Gürsel'in kiralana bitişik yerde tuhafiye iç giyim ticareti yapıp yetersiz olduğu teşhir imkanı bulunduğu kiralanan ile kendi dükkanını birleştireceğini beyanla tahliye istemiştir.
Davalı ihtiyacın samimi olmadığını davanın kira ihtilafından kaynaklandığını kiralanandan bir bölümü alınarak ihtiyacın giderilebileceğini ifade etmiş ve davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kiralananın bilirkişi krokisinde (B) harfi ile gösterilen kısmın tahliyesi (C) harfli kısımında tahliye isteminin reddine karar vermiştir.
İhtiyaçlı Gürsel'in halen ticaret yaptığı yerin yetersiz olduğunu tanık beyanları, keşif ve tüm dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Davalıya kiralanan yerin bir bütün iken bilahare davalı tarafından ayrılıp bir kısmın büfe olarak kullanıldığı anlaşılmaktadır. Keşif sonucu çizilen bilirkişi krokisi ve verilen rapora davalı itiraz ettiği gibi davacıda bu şekilde bir tahliye'ye rızası olmadığını beyan etmiştir. Kısmi tahliyeye karar verilebilmesi için davalının kendisine bırakılan kısma rıza göstermesi gerekir. Bilirkişi krokisinde belirlenen şekilde kısmi tahliyeye 2 tarafta rıza göstermediğine ve davacının ihtiyacıda subut bulduuna göre kiralananın tümünün tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı gerekçelerle kısmı tahliye kararı verilmesi isabetsiz olmakla hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Hükmün 2. bentte yazılı nedenle davacı yararına BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz eden davacıya iadesine, 13.11.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.