 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/8166
Karar No : 1997/8459
Tarih : 22.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar Davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, 2 haklı ihtar nedeniyle kiralananın boşaltılması isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Taraflar arasında, yazılı kira sözleşmesi bulunmamaktadır. Davacı yeni malik olup, eski malikle yapılan yazılı kira sözleşmesine dayanarak 1.11.1995-1.11.1996 kira yılında, davalıya kira bedellerinin kendine ödenmesi gerekeceği ihbarına rağmen, 2 ayrı ihtara neden olduğu iddiasıyla açtığı işbu davada kiralananın tahliyesini talep etmiştir.
Her iki tarafça varlığı kabul edilen ve itiraza uğramayan 1.11.1994 başlangıç ve 2 yıl süreli yazılı kira sözleşmesinin 19. maddesinde, "kiracı, kira bedellerinden herhangi birini ödemediği takdirde kira sözleşmesi sonuna kadar ki tüm kira bedellerinin muaccel hale geleceğini kabul ve beyan eder" denilmektedir. Bu şart geçerli olup tarafları bağlamaktadır.
Davacı, 4.1.1996 günlü icra takibi ile gönderdiği ihtarlı ödeme emri ile Ocak 1996 ayı kira bedelinin ödenmesini istemiştir. Ödeme emri 10.1.1996 günü davalıya tebliğ olunmuş, ödeme aynı gün icra dosyasına yapılmıştır. Bu ihtar haklıdır. Davacı yine 2.8.1996 günü keşide ettirdiği ihtar ile de Ağustos 1996 ayı kira bedelinin ödenmesini istemiştir. Oysa davacı yazılı sözleşmenin 19. maddesine göre 2. ihtara konu yaptığı Ağustos ayı kirası ilk ihtarla istenebilecek duruma geldiğinden ayrı bir ihtar konusu yapıldığından bu 2. ihtar haklı değildir.
Bu durumda olayımızda, 2 haklı ihtar olgusunun gerçekleşmediğinden, davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın kabulü usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan gerekçe ile hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 22.10.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.