 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/605
Karar No : 1997/733
Tarih : 03.02.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş ve hüküm davacılar vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacılar dava dilekçelerinde ve yargılamadaki beyanlarından davacı Ç'nin doktor olup halen ailesi ile birlikte oturduğunu, kiralananda müstakilen oturmak istediğini bildirerek, süresinde açtıkları bu dava ile tahliyesini istemişlerdir.
Davalı ise ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını, ihtilafın kira parasından kaynaklandığını bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davacının aynı tarihte hem tahliye için, hem de kira miktarınını arttırılması için ihtar göndermiş olduğu, bu nedenle ihtiyaç iddiasında samimi olmadıkları gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının rayici kira parası istemesi mülkiyet hakkının gereği olup, bu isteğin tahliye isteğini kapsayan ihtarla yapılması tek başına samimiyetsizliğin delili olamaz. Dinlenen davacı tanıkları ihtiyaçlı Ç'nin halen ailesi ile oturduğunu, kiralananda müstakil olarak oturmak istediğini, hatta evlilik hazırlığı yaptığı için bazı eşyalarını da aldığını, ihtiyacın samimi olduğunu bildirmişlerdir. Bu durumda ihtiyacın gerçek ve samimi olduğunun kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 3.2.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.