Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan şufa davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

 

Dava, şufalı payın iptali ile davacı adına tescili istemine ilişkindir. Mahkemece dava kabul edilmiş ve hüküm davalı tarafca temyiz olunmuştur.

 

Şufalı payın ilişkin olduğu taşınmaz, paydaşlarca, özel olarak taksim edilip herbir paydaş belirli bir kısmı kullanırken, bunlardan biri kendisinin tasarrufundaki yeri ve ona tekabül eden payı bir üçüncü şahsa satarsa; satıcı, zamanında o yerde hak iddia etmeyen davacının tapuda pay satışı şeklinde yapılan işlem nedeniyle şufa hakkını kullanması MK.nun 2. maddesinde yer alan objektif iyiniyet kuralı ile bağdaşmaz. Kötüye kullanılan bu hak kanunen himaye görmez. 14.2.1951 gün ve 17/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu hususun davanın her aşamasında ileri sürülmesi, hatta mahkemenin kendiliğinden' nazara alması gerekir. Savunmanın tevsii bu gibi durumlarda söz konusu değildir. Davanın bu bakımdan reddi gerekir.

 

Olayımızda; davacı, süresinde açtığı işbu dava ile şufalı payın iptal ve tescilini istemiştir. Davalı; şufalı payın ilişkin olduğu taşınmazın satıcı ile davacının murislerinin ölümünden sonra haricen taksim edildiğini, davacının ve satıcının yerlerinin belli olup o şekilde kullanıldığını savunmuştur. Mahkeme, MK. nun 611 ve 612. maddeleri gereğince geçerli bir taksimin olmadığından söz ederek davayı kabul etmiştir. Savunmaya ilişkin olarak keşif yapılmış, bilirkişi mütalâası alınmış, tanıklar dinlenmiştir. Dinlenen tanıklar davacı ile satıcının şufalı payın ilişkin olduğu taşınmazı ikiye bölerek kuzey kısmını satıcının, güneyi davacının kullandığını ve arada belirli bir sınır olduğunu, davalıya belli bir yerin satıldığını, diğer paydaşın ayrı bir yeri kullandığını belirtmişlerdir. Fiili taksim nedeniyle davacının iyiniyete dayanıp dayanmadığının kabulü için mahkemenin gerekçesinde söz ettiği gibi her paydaşın ayrı parselde ve muayyen bir yer kullanması şart değildir.

 

Hukuken geçerli olmasa bile, şufalı payın ilişkin bulunduğu taşınmazda paydaşlar arasında fiili bir kullanım var olduğuna ve davacı hakkının bu parselin belli ve muayyen yeri ile sınırlı olduğu kabullenildiğine göre, artık davacının tapudaki müşterekliğe dayanarak şufa hakkı kullanması iyiniyet kuralı ile bağdaşamaz.

Bu nedenle, davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde kabulü hatalı olmuştur.

 

Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde. peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 23.6.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972