 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E:1997/3940
K:1997/4071
T:05.05.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KARAR
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar Davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş ve hüküm davacılar vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacılar vekili, davacılardan Ergun E...'nin intifa hakkı sahibi olduğu kiralanana ihtiyacı bulunduğunu, halen kirada oturduğunu, sağlığının da havası daha temiz bir yerde oturmayı gerektirdiğini, sağlığı bozulunca Tıp Fakültesindeki doktorluk görevinden emekli olduğunu bildirerek dava konusu kiralanandan davalının tahliyesini süresinde açmış olduğu işbu dava ile istemiştir.
Davalı, ihtiyacın samimi olmadığını ihtilafın kira parasından kaynaklandığını bu nedenle davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece tarafların tanıkları dinlendikten sonra davalı savunmasına itibar edilerek dadanın reddine karar verilmiştir.
Konut ihtiyacına dayanan tahliye davalarında ihtiyaçlının kirada oturması ihtiyacın varlığına karine teşkil eder. Bu karinenin aksi davalı tarafından ispat edilebilir. Davacılardan ihtiyaçlı E...'nin intifa hakkı sahibi olduğu ve kirada oturduğu hususu uyuşmazlık konusu değildir. Dinlenen davacı tanıkları iddia doğrultusunda beyanda bulunmuşlar, davalının dinlettiği tek tanık ise davacılardan hangisi olduğunu bilmediği birisinin kira parasının arttırılmasını istediğini bildirmiştir.
Kira ilişkisi devam ederken davacıların günün şartlarına uygun kira parası istemeleri ihtiyaç iddiasında samimi olmadıklarını göstermez. Kaldı ki davalı tanığı davalıdan duyduğu ve kim olduğunu bilmediği bir şahısla geçen telefon konuşmasına şahadet etmiştir. Tüm dosyadaki delillerin bir arada değerlendirilmesinde ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olduğu anlaşıldığından kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi;
Usul ve yasaya uygun bulunmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.' nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 05.05.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.