|
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/290
Karar No : 1997/491
Tarih : 27.01.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davanın reddine karar vermiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde davalı ile 4.7.1993 başlangıç tarihli kira sözleşmesini yaptıklarını, davacının oğlunun ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine karar verilmesini istemiştir. Davalı ihtiyacın samimi olmadığını, davanın kira artışı isteğinden kaynaklandığını, reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın süresinde açıldığı kabul edilerek ve tanık ifadelerine dayanılarak ihtiyaç iddiasının samimi olmadığı kabul edilmiş ve dava reddedilmiştir.
İhtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olduğunun kanıtlanması gerekir. Davacı bu yere oğlunun ihtiyacı olduğunu belirtmiş dinlenilen davacı tanıkları davacının oğlu M'nin halen başka bir evde kiracı olarak oturduğunu, bu yerden de çıkması için ev sahibinin devamlı surette tahliye tehdidinde bulunduğunu açıkça ifade etmişlerdir. Her ne kadar davalı tanıkları ihtiyacın samimi olmadığını, davacının kiracının kirayı artırmaya matuf olduğunu bildirmişseler de kira artırma isteği tek başına davacının samimi olmadığını göstermez. Davacının oğlu M'nin yakın bir tarihte Malatya'dan tayin olarak geldiği ve kirada olduğu ve davacının oğluna tahsis edeceği başka bir evinin bulunmadığı ve M'nin de halen tahliye tehdidi altında bulunduğu anlaşıldığından, ihtiyaç iddiasının samimi görülerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı nedenle davanın reddi hatalı olmakla hükmün bozulması icap etmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 27.1.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.