 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/2897
Karar No : 1997/3049
Tarih : 31.03.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava akte aykırılık ve açıktan fena kullanma nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir.
Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir. Davacı, davalının kiralananı akte aykırı ve açıktan fena kullandığını iddia ederek bu davayı açmıştır. Davalı iddianın doğru olmadığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme davayı kabul etmiştir. B.K. 256. maddesi gereğince akte aykırılığın gerçekleşmesi için aktin konusu taşınmazın sözleşmeye aykırı olarak kullanılması icap eder. Davacı dava dilekçesinde davalının kendisine kiraya verilen yeri taşarak kiraya verilmeyen kısma tecavüz ettiğini, burasını oto park olarak kullandığını bildirmiştir. Akit dışındaki yere tecavüz akte aykırılık sayılmaz. Bu husus el atmanın önlenmesi davasına konu teşkil eder.
Mahkemenin bu olguyu akte aykırılık olarak kabul etmesi görüşü doğru değildir. Ayrıca kiralananda yapılan keşifte 4 adet duş kabini ile soyunma odaları tuvalet ve lavabolarının boya ve badanasız olduğu ve kırılmış bulunduğu, bekçi kapasının kilit ve camının kırık olup onarıma ihtiyacı olduğu tespit edilmiştir. Akte aykırılık olarak ileri sürülen ve keşifte tespit edilen hususlar kiralananın normal kullanılmasından doğan hasarlardır. Bu hassasların ise her zaman giderilmesi mümkündür. Sözleşmede devri önleyen bir hükümde bulunmamaktadır. Bu gözönünde tutulduğunda fena kullanma nedeniyle kiralananın boşaltılmasını gerektiren bir akte aykırılık olgusu bulunmadığından, davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabul kararı verilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 31.3.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.