 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/3115
Karar No : 1996/3274
Tarih : 01.04.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkin olup mahkeme davanın kabulüne karar vermiş ve hüküm davalı tarafça temyiz olunmuştur.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık ihtiyaç iddiasının samimi olup olmadığı hususunda toplanmaktadır.
Davacılar vekili dava dilekçesinde davacılardan Mehmet'in kirada oturduğunu bundan böyle kiralananda oturacağını ileri sürerek süresinde açtığı iş bu dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı ihtiyaçlının eşine ait evde oturduğunu kirada oturmadığını ihtiyaç iddiasının samimi bulunmadığını davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme ihtiyacın varlığını kabul ederek tahliyeye karar vermiştir. 6570 sayılı Yasa'nın 7-b maddesi gereğince tahliye kararı verilebilmesi için ihtiyacın zorunlu ve samimi bulunması icap eder. İhtiyaçlının evli olduğu, eşinden ayrılmadığı aralarında herhangi bir davanın bulunmadığı anlaşılmaktadır. Mücerret eşinin kendisini eve almadığı beyanı, yasanın kabul ettiği manada bir aykırılık da kabul edilemez. Kaldı ki dava dilekçesinde ihtiyaçlının kirada oturduğu ileri sürülmüş, davalının bu iddiaya karşı çıkması üzerine ihtiyaçlı bu kere eşi ile geçinemediğini bildirmiştir ki bu ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını gösterir. Bu durumda sübut bulmayan davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi,
Usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması icap etmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 01.04.1996 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.