 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/1704
Karar No : 1996/1934
Tarih : 04.03.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş ve hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık ihtiyaç iddiasının samimi olup olmadığı noktasında toplanmaktadır. Davacı 1974 yılından beri yurtdışında çalıştığını, yaz tatilinde geldiğinde kalmak için kiralananı iktisap ettiğini ileri sürerek 6570 sayılı Yasa'nın 7/d maddelerindeki sürelerden yararlanarak süresinde açtığı iş bu dava ile konut ihtiyacı nedeniyle taşınmazın tahliyesini istemiştir. Davalı ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını satın alınan parselin içinde müstakil 120 metrekarelik normal bir evin bulunduğunu, kiralananın ise 35 metrekare bir gecekondu niteliğinde olduğunu davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme ihtiyacın varlığını kabul ederek kiralanın tahliyesine karar vermiştir.
Davacının iktisap ettiği parselin içerisinde 110 metrekarelik tek katlı kaloriferli 3 oda ve müştemilatı olan boş bir bina ile davalının oturmakta olduğu 35 metrekare bir yerin mevcut olduğu keşfen saptanmıştır. Bu husus taraflar arasında ihtilaf konusu değildir. Davacının daha büyük ve boş olan meskeni ihtiyacına tahsis etmeyip kiralananın tahliyesini istemesi, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını gösterir. 6570 sayılı Yasa zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni olarak kabul etmiştir. Davacının zorunlu bir ihtiyacı olmadığına göre davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde kabul kararı verilmesi;
Usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 4.3.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.