 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/11292
Karar No : 1996/11473
Tarih : 12.12.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesi'nden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava, ihtiyaç nedeniyle kiralanın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Davacı kiralananın bulunduğu katın tamamını alınan kararla özel işler merkezi olarak düzenleyip kullanacaklarını, kiralananın bulunduğu 6 dairede bankomat yapılacağını beyanla kiralanın tahliyesini istemiştir.
Davalı, kiralananın tadilat yapılmadan mevcut hali ile ihtiyaçta kullanılamayacağını, ihtiyacın samimi bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur. Mahkeme; halen davacı banka tarafından tadilat ve düzenlemesi yapılan aynı kattaki 350 m2'lik alanda tüm ihtiyacın giderilebileceği gerekçesi ile davayı reddetmiştir.
Halen davacı tarafından tadilat yapılan yerde elektrik ve doğalgaz tahsilatı ile emekli maaşları ödeme işleri yapılması için düzenlendiği anlaşılmaktadır. Projede bankomat için bahse konu bu kısımda bir yer ayrılmamış, bu iş için kiralanan tahsis edilmiştir.
İhtiyaca ilişkin tahliye davalarında bankaları gerçek şahıslar ve tüzel kişiler gibi mütalaa etmemek gerekir. Zira Bankalar Kanunu'nun 50. maddesinin 2. fıkrası uyarınca bankalar ticaret amacı ile gayri menkul alım ve satımı ile uğraşanlar ihtiyacın dışında mülk edinemezler.
Bu durumda davacı bankanın ihtiyaç iddiasını kabul etmek gerekirken yazılı şekilde ret kararı verilmesi usul ve kanuna uygun bulunmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 12.12.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.