 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/9113
Karar no : 1995/9496
Tarih : 09.10.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık ihtiyaç iddiasının samimi olup olmadığı noktasında toplanmaktadır. Davacı vekili müvekkilesinin ve eşinin İsrail'de oturduklarını sık sık işleri nedeniyle İstanbul'a geldiklerini, konut ihtiyacı olduğunu ileri sürerek süresinde açtığı işbu dava ile kiralananın tahliyesini istemişlerdir. Davalı ihtiyaç iddiasının samimi olmadığı davacı ve eşinin İsrail'de oturduklarını, kiralananı satılığa çıkardıklarını davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme ihtiyacın varlığının kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermiştir.
Davacı ve eşinin İsrail'de oturdukları ihtilafsızdır. 6570 Sayılı Yasa zorunlu ihtiyaci tahliye nedeni olarak kabul etmiştir. Davacının ve eşinin işleri nedeniyle Türkiye'ye gelmeleri zorunlu ihtiyaç olarak kabul edilemez ve geçici ihtiyaç iddiasında tahliye nedeni olarak kabul edilmemiştir. Kaldı ki, dinlenen davalı tanıkları davacının kiralananı satılığa çıkardığını da ifade etmişlerdir. Bu durumda sübut bulunmayan davanın reddine karar vermek icap ederken yazılı şekilde kabul kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 09.10.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.