 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/6833
Karar no : 1995/7035
Tarih : 10.07.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan (...) tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla (...) gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı red etmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, 1.11.1990 başlangıç tarihli yazılı sözleşme ile davalıya kiraladığı dükkana, bizzat işyeri olarak kullanmak için ihtiyacı olduğunu iddia ile bu yerin tahliyesini istemiştir.
Davalı, davacının kiralananı bir başka kişiye sattığını, bu bakımdan kiralayan sıfatının kalmadığını, esasen ihtiyaç iddiasının da gerçek ve samimi olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme davacının kiralananı 14.12.1990 tarihi itibariyle başka kişiye sattığını, bu sebeple aktin sona erdiğini, bir yeri satan kişinin o yerden yararlanma hakkının da kalmadığını kabul ederek davayı red etmiştir.
Taraflar arasındaki sözleşme yazılı olarak yapılmış olup, 1.11.1990 başlangıç tarihli ve 4 yıl sürelidir. Davacının bu sözleşmenin tarafı olduğu ortada olduğuna göre kendisinin kiralayan sıfatı ile dava hakkı mevcuttur. Bu yeri satın aldığı söylenen kişinin davalıdan herhangi bir istekte bulunması söz konusu olmadığına göre, satıcı davacı olan kişi olsa bile bu satışla kira akdinin sona erdiği düşünülemez.
Davacının kiralayan sıfatının devam ettiğinin kabulü gerekir. Mahkemenin aksine görüşü doğru değildir. Esasen, dosyaya ibraz edilmiş tapu senetleri ve kayıt örneğinden, önceki malikin ve kiralayanı 3. kişiye satan kişinin kiralayan ve davacı Hüseyin olmadığı anlaşılmaktadır. Kiralayan, aynı zamanda malik iken kiralananı 3. kişiye satan kişinin, ihtiyaç sebebine dayanan davadaki iddiasının gerçek ve samimi olupolmadığı tartışılabilir. Davacı malik olmayan kiralayan durumunda olduğundan bu hususun tartışılması gerekmektedir.
Bu itibarla toplanan diğer delillerin değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi icap eder. Bu esaslardan zuhul ile yazılı şekilde davanın reddi hatalı olmuştur.
SONUÇ : Hüküm bu nedenle bozulmalıdır. (10.07.1995)