 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E. 1995/2962
K. 1995/3603
T. 3.4.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KİRA PARASINDAN SAYILAN YAKIT GİDERİ
TEMERRÜT KONUSU
KARAR ÖZETİ: Kira sözleşmesinde, taraflarca asil kira parası belirlenerek yakıt bedelinin de kiracıya ait olduğu kararlaştırılmış ise, gerçek kira bedeli; kiralayana ödenecek miktar ile kiralayanın apartman yönetimine ödeyeceği ortak yakıt gideri toplamından oluşur. Bu nedenle kiracı, kira bedelinin yakıt parasına ilişkin bölümünü zamanında ödemediği takdirde kiralayan bunu istemek hakkına sahiptir. İhtarnamenin tebliğinden sonra otuz gün içinde ödeme yapılmadığına göre temerrüt gerçekleşir.
(818 s. BK. m. 260)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye-alacak davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ile alacak istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş ve hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili; 16.8.1994 günlü dava dilekçesiyle, müvekkiline ait kiralananda 22.9.1993 günlü sözleşmeyle kiracı olan davalının, yazılı sözleşmenin özel şartlarının 1. maddesine göre ödenmesini kendi üzerine aldığı yakıt giderlerini aktin başından bu yana ödemediğini, ihtarnamenin fayda sağlamadığını iddia ile bu davayı açmıştır.
Davalı vekili; yakıt giderlerinin ihtar süresi içinde ödenmiş bulunduğunu, davacının ihtarla ödeme isteminde bulunmadan önce yönetime ödeme yapmadığını, bu sebeplerle temerrüt olgusunun gerçekleşmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme; davacının ihtarname ile davalıdan istediği yakıt bedelinin apartman yönetimine ödenmemiş olduğunu, davacının ödeme yaptıktan sonra ancak rücu suretiyle davalıdan istekte bulunabileceğini gerekçe göstererek, davayı reddetmiştir.
Taraftar arasındaki 22.9.1993 tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmenin özel şartlarının 1. maddesinde, yakıt bedelinin kiracıya ait olması kaydiyle kira bedelinin 1.700.000.-TL. olduğu yazılıdır. Böylece, kiralananın müşterek ısıtma sistemli olan kiranın bir bölümünü teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Ortak ısıtmalı özelliğiyle kullanılmak üzere kiralanan bu yerin, yönetime mal sahibince ödenmesi icabeden ortak yakıt gideri payının kiracı tarafından ödenmesinin kararlaştırılmış olması, gerçek kira bedelinin, davacıya ödenecek miktar ile yönetime ödenecek yakıt gideri toplamından oluştuğunun kabulünü gerektirir. Bu yüzden davalı kira bedelinin yakıt parasına ilişkin kısmını zamanında ödemediği. taktirde davacı bunu istemek hakkında sahiptir. Ayrıca, yönetime ödeme yapıp yapmamasının önemi olmadığı gibi davacının öncelikle yönetime ödeme yapmış olması şart değildir. Konunun o yönü kiralayan ile yönetimin kendi arasındaki ilişkiyle ilgilidir.
Davalı, yakıt giderinin kira bedeline dahil olmadığını savunmadığı gibi aylık yakıt bedelinin belli ve muayen olduğunda uyuşmazlık mevcut değildir. İhtarnamenin tebliğinden sonra 30 gün içinde ödeme yapılmadığına göre temerrüt olgusu gerçekleşmiştir. Bu sebeple kiralananın tahliyesine karar verilmesi, alacak isteminin konusunun kalıp kalmadığının da tartışılması gerekirken davanın reddedilmesi hatalı olmuştur.
Hüküm, bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 3.4.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.