 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/12219
Karar no : 1995/12451
Tarih : 21.12.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava işyeri ihtiyacı nedeni ile tahliye istemidir. Mahkemece istem gibi tahliyeye karar verilmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekili kiralananda Ankara halkına ucuz sebze meyve ve gıda maddeleri satışı yapılacağından ve binanın bulunduğu yerinde konumu itibariyle söz konusu işe elverişli bulunduğundan kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı vekili raiyce uygun 75 milyon tutarındaki kira parasını ödemek için davacı belediyeye başvurduklarında, kira parasının alınmadığını bu miktarın 150 milyona çıkartılmasını istemeleri üzerine tevdi mahalli tayin ettirdiklerini 1991 yılında davacının hizmet binası için açtıkları davanın reddedildiğini 9.3.1993 tarihinde dava konusu yerin satışa çıkartıldığını fakat sonradan vazgeçildiğini meyve ve satış işinin bu amaçla kullanılan halde daha uzakta ve halkın ihtiyacını uygun koşullarda karşılayacak başka taşınmazlarda giderilmesinin mümkün olacağını kaldıki belediyenin kiralanana çok yakın Hisarpark caddesindeki bir taşınmazında halka sebze ve meyve sattığını ihtiyacın gerçek ve samimi olmadığını savunmuştur.
Dosya kapsamına toplanan delillere yapılan keşfe göre dava konusu yerin Anafartalar caddesinde bodrum-zemin 6 normal kattan oluştuğu her katın 340 m2 olup tüm alanının 2720 m2'den ibaret bulunduğu ve binanın halen Gima Gıda ve İhtiyaç Maddeleri A.Ş. tarafından kullanıldığı belediyenin bu mahalle yakın Hisarpark caddesindeki bir taşınmazında sebze meyve satmak için düzenleme yapıp kiralanan hakkında açtığı davanın reddedilmesi üzerine 1993 yılında belediye tarafından taşınmazın satışa çıkarıldığı ancak sonradan satıştan vazgeçilip bu davanın açıldığı anlaşılmaktadır. Tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığı anlaşıldığından davanın reddine karar verilmek gerekirken yazılı gerekçe ile tahliyeye karar verilmesi hatalı görüldüğünden hüküm bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 21.12.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.