 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E. 1994/1673
K. 1994/1973
T. 17.2.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
TEMERRÜT NEDENİYLE TAHLİYE İSTEĞİ
KARAR ÖZETİ Kesinleşmiş kira tesbiti kararı ile belirlenmiş olan kira parası farkı, taraflar için bağlayıcı niteliktedir. Ihtarın tebliğine rağmen otuz günlük süre içinde herhangi bir ödeme yapılmamış ise temerüt olgusu gerçekleşir.
(818 s. BK. m. 260)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye daQasına dair karar, davacı taraf indan süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve kira alacağı istemine ilişkindir. Mahkeme, tahliye davasının reddine, kira alacağının tahsiline karar vermiş; hüküm, tahliye davasının reddine yönelik olarak davacı vekili taraf ından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, 5.5.1993 keşide ve 6.5.1993 tebliğ tarihli ihtarname ile kira tesbit davası sonucu 1.11.1992 tarihinden itibaren geçerli olarak tesbit edilen aylık 2.754.000.- TL. kira parası nedeniyle davalının ödemesi gereken 6.324.000.- TL. kira farkını otuz günlük süre içinde ödemeyerek temerrüde düştüğünü belirterek kiralananın tahliyesini ve 6.324.000.- TL kira farkının tahsilini istemiştir. Mahkeme, kira tesbit davası sonucu verilen kararın vaki temyiz üzerine Yargıtay 3. Hukuk Dairesi'nce onanarak kesinleşmeden ihtar keşide edildiğini, bu nedenle kira farklarının istenebilir durumda olamayacağını belirterek tahliye davasını reddetmiş, hüküm sadece davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki yazılı kira sözleşmesi 1.11.1979 başlangıç tarihli ve iki yıl sürelidir. Tarafların kira bedeli üzerinde uyuşamamaları nedeniyle kiralayan tarafından İzmir 8. Sulh Hukuk Mahkemesi'nde açılan dava sonucu 1993/23 E., 201 K. sayılı ilamıyla aylık kira bedeli ~ .11 .1992'den itibaren geçerli olmak üzere 2.754.000.- TL. olarak tesbit edilmiştir. Bu karara karşı davalı 17.3.1993 günlü temyiz dilekçesinde davaya verdikleri cevapta ve yargılamanın ilk oturumunda tesbit edilen kira bedelini aynen kabul ettiklerini, ancak HUMK.nun 94. maddesi gereğince mahkeme masraf art ile yükümlü tutulmaması gerektiğini ileri sürerek sadece masrafı muhakemeye yönelik olarak temyiz ettiğini belirtmiştir. Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 12.10.1993 tarihli ilamıyla davalının davaya cevap dilekçe ve ilk oturumda 1.11 .1~992 tarihi itibariyle kiranın endekse göre tesbit edilmiş olmasını belirterek hükmü sadece davacı yararına takdir edilen ücreti vekalet yönünden düzelterek onamıştır. Bu durumda mahkemenin kira tesbit davası sonucu belirlediği kira miktarı davalının da açıkça kabul ettiği gibi karar tarihi itibariyle 1.3.1993 tarihinde uyuşmazlık konusu olmaktan çıkmıştır. Davalının temyizi sadece mahkeme masrafı ve ücreti vekalete yönelik olduğundan davacı yönünden kesin hüküm niteliğini kazanan kira tesbit kararı sonucu oluşmuş kira farkını isteme hakkı doğmuştur. Yargıtay 3. Hukuk Dairesi ilamı sadece şekli hukuk yönünden hüküm ifade edip davanın esasını ilgilendiren madde hukuk yönünden davacının davalı aleyhine takip yapmasına engel teşkil edemez. Davalının yargılama sırasında ve temyiz dilekçesinde açıkça tesbit edilen kira miktarının doğru olduğunu kabul ettiği halde kira farklarını zamanında ödemeyerek daha sonra kira tesbiti ile ilgili hükmün kesinleşmediğini ileri sürmesi MK.nun 2. maddesindeki iyi niyet kuralı ile de bağdaşmaz. Bu itibarla, 6.324.000.- TL.lık kira farkı için 5.5.1993 tarihinde köşide edilen ihtar kira farkları yönünden muaccel hale geldiğinden 6.5.1993 tarihinde tebliğ edilen ihtarın hukuki sonuç doğurduğunun kabulü gerekir. İhtarın tebliğine rağmen otuz günlük süre içinde herhangi bir ödeme yapılmaçtığından olayda temerrüt olgusunun gerçekleştiğinin kabulü ile kiüalananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı şekilde davanın reddi hatalı görüldüğünden hükmün bozulması icap etmiştir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itiraztarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.2.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
