 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E. 1993/4368
K. 1993/4548
T. 14.4.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İLK KİRA SÖZLEŞMESİNDEKI TAHLİYE TAAHHÜDÜ
YENİLENEN SÖZLEŞMELERDEKİ TAHLİYE TAAHHÜDÜ
KARAR ÖZETİ :İ1k sözleşmeyle taahhüt edilen tahliye şartı geçersiz, sonraki yenilenen sözleşmelerdeki bu yöndeki şart geçerlidir.
(HGK. K. 4.10.1944 gün, 20/28 s.)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar Davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava itirazın iptali suretiyle ve taahhüt sebebiyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş ve hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı davalının son kira sözleşmesi olan 15.6.1991 tarihli sözleşmeyle kiralananı 15.6.1992 tarihinde tahliye etmeyi taahhüt ettiğini ileri sürerek kiralananın tahliyesini istemiştir.
Davalı kiralananda 13 yıldır kiracı olduğunu, davalının daha öncede bir çok taahhütler aldığını, tevali eden bu taahhütlerin geçerli olamayacağını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
İlk kira akti yapılırken diğer bir ifadeyle kiracı henüz kiralanana girmeden önce verilen taahhüdünün serbest iradeye dayanmadığı ve geçersiz olduğu 4.10.1944 gün, 20/28 sayılı İçtihadı Birleştirme kararıyla kabul edilmiştir. Kiralananda oturulurken verilen veya sonraki yenileme sözleşmelerine şart şeklinde konulan tahliye taahhüdü geçerlidir. Bunların tevali etmesi geçersiz olduğunu göstermez. Taahhütnamenin alınışının ve özellikle ona dayanılarak tahliye istenmesinin kötü niyete dayandığı kanıtlanmadıkça geçerli sözleşmeye itibar olunması gerekir. Olayımızda da tevali edegelen taahhütler alındığı davacının son taahhütnameye dayanmakta kötü niyetli olduğu kanıtlanamadığına göre, bu taahhüde istinaden tahliye kararı verilmesi icap eder. Bu esaslardan zuhul olunarak yazılı gerekçeyle davanın reddolunması usul ve yasaya aykırıdır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 14.4.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.