 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/3202
Karar No: 1993/3481
Tarih: 28.03.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemi olup, mahkeme istem gibi tahliyeye karar vermiştir. Hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Davacı vekili müvekkili vakfın ilçe hudutları içerisinde kendisine ait hizmet binası ve bürosu bulunmadığını, bu nedenle mülkiyeti vakfa ait olan kiralanan üzerinde öncelikle vakıf için bir hizmet binası ve bürosu yapılmasının amaçlandığını, ayrıca aynı taşınmaz üzerinde okul binası yapmak için çalışmaların mevcut olduğunu, bu nedenle dava konusu taşınmaza vakfın ihtiyacının doğduğunu belirterek kiralananın tahliyesini istemiştir.
Davalı vekili davacının dava dilekçesinde hangi tahliye sebebine dayandığını açıklıkla belirtmediğini, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını savunmuştur.
Davacı vekili 31.3.1993 tarihli cevaba cevap dilekçesinde öncelikle mevcut binalarda çok esaslı tamirat ve tadilat gerektiğini, bunların gerçekleşmesinden sonra ancak şahsi ihtiyaçların söz konusu olduğunu belirtmiştir. Bu durumda davanın hukuki nedeni 5670 sayılı Yasanın 7/ç bendi olduğu anlaşılmaktadır. Anılan yasa maddesi gereğince tahliye kararı verilebilmesi için yapılacak tamir ve tadilatın imar amaçlı ve esaslı olması koşulu öngörülmüştür. Kiralananın bulunduğu hal ile ihtiyaca tahsis edileceği iddia edilmemiştir. Yapılan keşifte bilirkişi davalının kirasında bulunan A ve B numaralı iki binadan bahsetmiş her iki binada da lise inşaatının yapılabilmesine yardımcı olabilmek için inşaatın yapılması sırasında işçi barakası ve malzeme deposu kullanımı ve yapım sirkilasyonunun sağlanması açısından davacının bu binalara ihtiyacı olduğunu, inşaatların gerçekleşmesinden sonra her iki binanın öğrenci yatakhanesi veya daha başka amaçlarla kullanma imkanı sağlanabileceğini mütalaa etmiştir. Yapılacak işlerin imar amaçlı ve esaslı olup olmadığı üzerinde durulmamıştır. Kaldı ki kiralanın işçi barakası ve malzeme deposu olarak kullanma mevzuu davasının tahliye sebepleri arasında yer almadığı gibi inşaatı bitecek kiralananlarda öğrenci yatakhanesi veya idare binası olarak kullanılması hususu ise lise inşaatı bittikten sonra söz konusu olup, ilerde doğacak ihtiyaç için söz konusu olabilir. Henüz doğmamış bir ihtiyaç nazara alınarak dava açılamıyacağı gibi kiralananların mevcut halleri ile dahi ihtiyaca tahsisi mümkün değildir. Bu itibarla davanın hukuki niteliği nazara alınarak yapılacak tamir ve tadilatın imar amaçlı ve esaslı olup olmadığının bilirkişi vasıtası ile yeniden incelenerek varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçelerle davanın kabulü hatalı görüldüğünden, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 28.3.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.