Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan şufa davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, şuf'alı payın iptali ve tescili istemine ilişkindir. Mahkeme, davayı reddetmiş; hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.

 

Davacıların 16 adet şuf'alı taşınmazda davalıların iktisap ettikleri paylar için şuf'a isteminde bulunmaları üzerine davalı taraf hak düşürücü sürenin geçirildiğini, esasen satıştan önce şuf'alı payın davacılara teklif edilmesine rağmen onların satın almamaları sebebiyle onların bu defa şuf'a isteminde bulunmakta iyiniyetli olamayacaklarını savunmuşlardır.

 

Mahkeme, davacıların şufa haklarından zımnen feragat ettiklerini kabul ederek davayı reddetmiştir.

 

Paydaşların tümü veya bir kısmı, diğer paydaşların paylarını bir üçüncü şahsa satmaları halinde şufa hakkını kullanmayacaklarını, bu haktan peşinen vazgeçtiklerini, pay satışından önce kabul ve taahhüt edebilirler. Bu şekilde bir feragatın geçerli olabilmesi için 16.5.1951 gün ve 19/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca resmi şekilde feragatta bulunmuş olması ve bu resmi senedin tapuya tescil edilmiş olması zorunludur. Yine, resmi sene-din Tapu Kanununun 26. maddesi uyarınca tapu memuru huzurunda yapılması gereklidir.

 

Şufalı taşınmazda belli bir şahsa pay satışı yapılacağı sırada, şuf'a hakkının kullanılmayacağı kabul ve taahhüt edilebilir. Bu feragat yukarıda belirtilen nefsi şuf'adan feragatten tamamen farklı hakkın kullanılmasından vazgeçme, diğer bir ifadeyle sadece ismi belirli şahsa yapılan muayyen bir satıştan dolayı şuf'a hakkından feragat niteliğindedir. Bu feragatın 16.5.1951 gün, 6/19 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca yazılı şekilde ispat olunması icab eder. Olayımızda, yukarıda belirtilen durumlara uygun feragatların varlığı kanıtlanmış değildir. Bu yüzden davanın reddi usul ve yasaya aykırıdır. Hak düşürücü sürenin geçirildiği yolundaki savunmaya ilişkin delillerin değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken bundan zuhulle hüküm tesisi hatalı olmuştur. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.

 

SONUÇ Yukarıda belirtilen nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), 6.12.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972