 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E. 1993/11810
K. 1993/12061
T. 17.11.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- İKTİSAP VE İŞYERİ İHTİYACI İÇİN
TAHLİYE
(Dava açma süresi)
KARAR ÖZETİ: Davacı, başlangıçta müşterek mülkiyet halinde malik iken sonradan taşınmazın tümüne malik olmuş ise tahliye davasını kira süresinin bitiminde açması gerekir.
(6570 s. GKK. m. 7/d)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, yeniden iktisap ve işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme, istem gibi karar vermiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalının icarındaki kiralananı 24.12.1992 tarihinde satın aldığını, o yere, işyeri olarak kullanmak için ihtiyacı bulunduğunu iddia ederek 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesindeki süreden yararlanarak bu davayı açmıştır. 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesi kiralananı Medeni Kanun hükümlerine göre yeni iktisab etmiş kişiye maddede belirtilen diğer koşulların varlığı takdirinde iktisabı izleyen 6 ay sonunda dava açma hakkını tanımıştır.
Davacının kiralananın içinde bulunduran taşınmazda 1/3 pay sahibi iken 24.12.1992 tarihinde kat mülkiyetine geçildiği ve kiralananın bu suretle sadece davacıya ait hale geldiği dosyadaki tapu senedinde açıkça yazılıdır. Senette kat mülkiyetine geçilmeden önceki geldi kaydının 24.4.1991 olduğu yazılıdır. Böylece davacının ana taşınmazda daha önceden de paydaş olduğu sabit olduğundan, kendisinin 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesindeki süreden yararlanarak dava açabilmesi mümkün değildir. Ancak, kiralayan kişi ile davalı arasındaki kira aktinin sonunda dava açması gerekir. Bu sebeple davanın reddi gerekirken bundan zuhul olunarak davanın süresinde kabul edilmesi ve yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda belirtilen nedenle hükmün(BOZULMASINA), istekhalinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.11.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
