 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1992/989
K: 1992/2260
T: 17.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı Tahliye davasına dair karar Davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava iktisap ve işyeri ihtiyacı nedeni ile tahliyeye ilişkin olup mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Karar süresinde davacı tarafça temyiz edilmiştir.
Davacı vekili müvekkilinin çeyiz eşyası satış işi yaptığını depo olarak kullandığı yeri tahliye etmek durumunda kaldığını kiralananı depo olarak kullanacağını ileri sürerek 6570 Sayılı Yasa'nın 7/d maddesindeki sürelerden yararlanarak açtığı işbu dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı kiralananın dükkan olup depo olmayacağını ihtiyaç iddiasının samimi bulunmadığını davacının deposu varken bunu tahliye ettiğini ileri sürerek davanının reddini savunmuştur.
Mahkeme kiralananın çevresinin işyeri ile dolu olup depo olarak kullanılan bir yer bulamadığını ve davacının depo olarak kullandığı yeri tahliye ettiğini gerekçe göstererek davayı red etmiştir, davacının halen çeyiz eşyası satış işi ile uğratşığı mevcut deposunu kiralananı iktisap etmeden önce tahliye etme durumunda kaldığı halen müstakilbir deposunun bulunmadığı yapmakta olduğu işin kapasitesi itibari ile depo gereksinimi bulunduğu kiralananın da depo olarak kullanılmasının mümkün olduğu dosya kapsamı ve bilirkişi raporundan anlaşılmaktadır. Kiralananın halen dükkan olarak kullanılması ve civarında depo niteliğinde yerlerin bulunmaması kiralananın da depo olarak kullanılmasına mani teşkil etmez. Malik kiralananı dükkan olarak kullanabileceği gibi depo olarak kullanmasında yasal bir engel bulunmamaktadır. Davacının kiraladığı deposunu daha önceden tahliye etmesi de ihtiyaç iddiasında samimi olmadığını göstermez. Dosya içinde mevcut tüm delillerle ihtiyaç iddiasının varlığı subuta erdiğinden kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı düşünce ile red kararı verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK'nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 17.2.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
