T.C.YARGITAY6. Hukuk DairesiE. 1992/7309K. 1992/7768T. 16.6.1992
Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

TAHLİYE DAVASI (İhtiyaç)

ÖZET 6570 sayılı Yasanın 7/c maddesinde, kimlerin ihtiyacı için dava açılacağı açıklanmıştır. Bu itibarla, şirket ihtiyacı için gerçek kişilere ait taşınmazların tahliyesi istenemez. Şirketler tüzel kişiliklere sahip kuruluşlar olduğundan, ancak şirket malı için şirketin ihtiyacı bahse konu olabilir.(6570 s. GKK. m. 71c)

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, iş yeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme, davayı kabul etmiş; karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.

Davacı vekili, müvekkilinin kiralananı müşterek ticaret yapan çocuklarına ait limited şirketin ihtiyacı için satın alıp ona tahsis edeceğinden bahisle tahliye isteminde bulunmuştur.

Davacının açık belirlemesine göre ihtiyaçlının şahıslar değil, davacının çocuklarına ait Limited Şirket olduğu anlaşılmaktadır. 6570 sayılı Yasanın 7/c maddesinde, kimlerin ihtiyacı için dava açılacağı açıklanmıştır. Bu itibarla, şirket ihtiyacı için gerçek kişilere ait taşınmazların tahliyesi istenemez. Şirketler tüzel kişiliklere sahip kuruluşlar olduğundan, ancak şirket malı için şirketin ihtiyacı bahse konu olabilir. Bu hususlar nazara alınarak davanın reddi gerekirken tahliye kararı verilmesi hatalı görüldüğünden hükmün bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 16.6.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.