 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E. 1992/4835
K. 1992/5259
T. 15.4.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KİRA SÖZLEŞMESİ
KİRALANANIN İKTİSABI
TAHLİYE
ÖZET Davacıların kiralananı, murislerinin 22.10.1990 tarihinde ölümüyle ölüm tarihinde iktisap etmiş oldukları, ihtarnamenin o tarihten itibaren bir ay içinde usulüne uygun tebliğ edildiği ve davanın 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesine göre süresinde açıldığı anlaşıldığından, davalının ihtarnameye ve dava süresine ilişkin itirazları yerinde değildir.
(6570 5. GKK. m. 7/d)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, iktisap ve iş yeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme, davayı reddetmiş; hükmü, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Davacılar vekili davalının icarında bulunan dükkanı müvekkillerinin satın aldıklarını, orada Sabahat'ın iş yeri açacağını bildirerek bu yerin tahliyesini istemiştir.
Davalı vekili, kira sözleşmesine göre süresinin 1.6.1991 tarihinde sona ereceğini, davanın aktin sonu beklenmeden açıldığını, ihtarnamenin usulüne uygun tebliğ edilmediğini savunarak davanın reddini istemiş, ihtiyaç iddiasına karşılık bir def'i de bulunmamış, ancak mukabil delil göstereceğini belirtmiştir.
Davacıların kiralanana murislerinin 22.10.1990 tarihinde ölümüyle ölüm tarihinde iktisap etmiş oldukları, ihtarnamenin o tarihten itibaren 1 ay içinde usulüne uygun tebliğ edildiği ve davanın 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesine göre süresinde açıldığı dosyadaki belgelerden anlaşıldığından davalının ihtarnameye ve dava süresine ilişkin itirazları yerinde değildir.
Davacılardan Sabahat'ın kiralananda konfeksiyon ve tuhafiye ticareti yapacağı, kendisinin Lise Mezunu olup kira gelirlerinin yetersiz bulunmasından bu karara varıldığı, davacı tanıklarınca birbirlerini tamamlar ve doğrular şekilde ifade edilmiştir. Bir davalı tanığı yapılacak işe ilişkin herhangi bir be-yanda bulunmamış, sadece davacılara ait kahvehanede kiracıyken bu yeri Mayıs ayında tahliye ve davacılara teslim ettiğini bildirmiştir.
Mahallinde yapılan keşifte, kiralananın yapılacak işe uygun ve yeterli olduğu saptanmıştır. Ancak, bulunduğu yer ve civarda benzer işyerleri bulunmaması sebebiyle iddia olunan işin orada yapılmasının uygun olmayacağı belirtilmiştir. Kiralananın niteliği ve genişliği itibariyle işe uygun ve yeterli bulunduğu uyuşmazlık konusu değildir. 0 yerin yeterli kazancı sağlanması açısından uygun olmayacağı yolundaki bilirkişi görüşü davaya etkili kabul edilemez. 0 husus, ihtiyaçlının değerlendirmesi gereken bir husustur. Davanın açıldığı sıralar veya hemen evvel boşalmış ve kiraya verildiği anlaşılan kahvehanenin daha büyük ve ihtiyaçlının yeni başlayacağı iş için uygun bulunmayan bir yer olduğu bir yana, o yerinde müşterek olduğu ve müştereken kiraya verildiği anlaşıldığına göre davacıların kahvehaneyi ihtiyaçlıya tahsisi düşünmediklerinin ve ona kiralananı tahsis ettiklerinin kabulü gerekir. Açıklanan bu hususlar ve tüm dosya içeriği nazara alınıp ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olduğunun kabulüyle kiralanın tahliyesine karar verilmesi icap ederken yazılı gerekçelerle davanın reddi isabetsizdir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 15.4.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
