 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/453
K: 1991/999
T: 29.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan izale-i şuyu davasına dair karar, bir kısım davalılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava neticeten 10 parça taşınmaz mal hakkında ortaklığın giderilmesi istemine ilişkin olup mahkeme satış suretiyle ortaklığın giderilmesine karar vermiş, hükmü davalılar temyiz etmiştir.
Davada iştirakli ortağın borç miktarının saptanması, dava konusu taşınmaz birden fazla ise dava tarihindeki borçlu ortağın payına isabet eden değerler itibariyle taşınmaz miktarının tesbit olunması gerekir. Bunun sonucu borca yetecek taşınmaz veya taşınmaz ların ortaklığının giderilmesi fazla kısımlara ilişkin davanın reddedilmesi icap eder.
Olayımızda: Dava İcra İflas Kanununun 121. maddesi gereğince alacaklı tarafından açılmıştır. Yukarıda açıklandığı üzere ancak borçlunun borcuna yeterek kadar mahcuz taşınmaz üzerindeki ortaklığın giderilmesine karar verilmek gerekir. bu husus araştırılmadan, taşınmazların tümünün satışına karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 29.1.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.