 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/4463
K: 1991/4910
T: 05.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava imar amaçlı esaslı tadilat ve tamirat nedeni ile tahliye istemidir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Binanın tamamına sahib olan davacı konut olarak inşa edilmiş, kiraladığı bağımsız bölümü harici ve bu arada davalı yerine o semtin iş mühiti haline dönüşmesi sebebi ile mimari yapıda da değişiklik gerektiğini ve konutun işyerine dönüştürüleceğini iddia ederek süresinde tahliyesini istemiş ve onaylı tadilat projesini ibraz etmiştir.
Davalı davayı kabul etmemiştir.
6570 sayılı yasanın 7/ç maddesine dayanan tahliye davalarında iki esaslı unsurun birlikte aranması gerekir.
Bunlardan birincisi yapılacak tadilat ve tamiratın imar amaçlı olması, ikincisi de esaslı bulunması şarttır. İmar amacı harab olan binanın yeniden onanılmasından daha başka anlamı ifade eder. Harab olan binanın onanılması zorunlu tadilat ve tamirata girer. İmar amacı taşınmazın daha elverişli ve kullanışlı hale getirilmesini de içerir. Muhit itibariyle işyeri haline dönüşen konutun çevredeki ekonomik değişikliğe uygun olarak daha verimli ve elverişli hale getirilmesini imar amacı içinde düşünmek icabeder. Esaslı olup olmadığı hususunda da; eski projede konut şeklinde yapılmış bağımsız bölümün işyerine dönüştürülmesi sırasında bağımsız bölümde yapılacak tadilatın ana duvarların kaldırılmasından ibaret olmayıp daha esaslı değişiklikleri, örneğin mutfağın banyonun kaldırılması, çay ocağı ve ayrı ayrı bürolar haline getirilmesi, yangın merdiveni yapılması gibi değişiklikler yapılacağı onlaşılmaktadır ki, bu değişikliklerin esaslı olmadığını da söylemek değildir. Bu şekilde bilirkişilerin maddi olaya uygun bulunmayan son görüşleri esas alınarak davanın reddedilmesi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 5.4.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.