 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/427
K: 1991/967
T: 29.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan vakıf tesbiti davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava vakfın galleye hak kazanmış evlat olduğunun tesbiti istemine ilişkindir. Mahkemece sadece vakfın eladından bulunduğunun tesbitine karar verilmiş ve hüküm bu karara yönelik olarak davalı idarece temyiz edilmiştir.
Davacı Siyavuşpaşa Vakfının evladından bulunduğunun bu konuda vakıftan gelir alınmasını sağlayıcı kayıtlar bulunduğunu ve fakat vakfın o kayıtlara itibar etmediğini, vakfın evladından olduğunu ve hatta galleye müstahak olduğunu isbat edeceğini iddia ile bu davayı açmıştır.
Davalı davasının ispat edilmediğini bildirmekle yetinmiştir. Davalının temyizi yönünden evladiyetini tesbiti kararına hasren yapılmıştır. Davacı tarafın verdiği bilgiye göre nüfus kayıtları davacının vakıf ile irtibatının sağlanmasına yeterli bulunmamaktadır. Keza davacı tanıklarının hüküm tesisine yeterli bir açıklamaları yoktur. Bu itibarla bu deliller çerçevesindeki bilirkişi mütalaası da hüküm tesisine yeterli olamaz. Siyavuşpaşa Vakfının idarece kabul edilmiş veya mahkeme kararı ile saptanmış evlatları ile bağlantıyı sağlayıcı veraset ilamlarının ibrazı istenmeli bu konuda bilgi sahibi olabilecek daha yaşlı dinlenmeli ve özellikle önceki nüfus kayıtları ibraz ettirilmeli, ayrıca vasi Vakıflar İdaresindeki evladiyetle ilgili kayıtlar getirtilerek ve intifa maaşı alanların listesinin dayanağı idareden sorularak, toplanacak bütün bu deliller bir arada değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmelidir. Bu hususlardan zuhul olunarak yazılı şekilde hükmü tesisi isabetsiz görüldüğünden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29.1.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.