Mahalli  mahkemesinden  verilmiş  bulunan  tahliye  davasına dair karar, davacı tarafından süresi  içinde  temyiz  edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü.

Dava, yazılı  taahhüt  nedeni  ile  tahliye  istemlidir.  Mahkemece,  davanın  reddine  karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Davacı, 15.9.1987 başlangıç tarihli kira ilişkisinden sonra davalının 23.8.1988 tarihinde  verdiği  15.9.1988  tarihinde  tahliye  edeceğine dair taahhütnamesine dayanarak 25.9.1989 tarihinde  takib  açtığını,  takibin  itiraza  uğraması  sebebiyle  açtığı  iş  bu  dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.

Davalı, bu taahhütnamedeki imzanın  kendine  ait  olduğunu,  ancak  kira  ilişkisinin başlangıcında tanzim ve tahliye tarihleri boş olarak verildiğini, bu nedenle taahhütnamenin geçersiz olduğunu savunmuştur.

Gerçekten, 23.8.1988 tanzim ve 15.9.1989 tahliye tarihli taahhütnamenin tarih yerlerinin imza edilirken boş bırakıldığı, bu yerlerin noktalama ile  geçiştirilmiş olmasından  ve  bilirkişi  raporundan  anlaşılmaktadır.  Tanzim ve taahhüt tarihleri sonradan başka  kalemle  yazılmıştır.  Ne  var  ki,  Türk  Hukuk  sisteminde müşterek maksada uygun doldurulmak suretiyle beyana imza geçerlidir.

Ancak, maksat  dışı  doldurulmuşsa  bunun  kanıtlanması  halinde  geçersizliği  kabul edilebilir.  Davalının  imza  ve  belgeyi  kabul  etmesinden  davalıya  tanzim  ve  tahliye tarih yerleri  açık  bir  belge  verdiği  anlaşılmaktadır.  Bu  tarihlerin  sonradan  yazılması  belgenin geçersizliğini gerektirmez.

Ancak,  davalının  ikinci  bir  savunması  daha  vardır.  O  da,  tarihsiz  bu  belgenin ilk kira ilişkisi kurulurken verilmiş olduğu  iddiasıdır.  Gerçekten  4.10.1944  tarih,  20/28  sayılı İçtihadı Birleştirme  Kararında  ilk  kira  akdi  ilişkisinin  kurulduğu  sırada  verilen  tahliye taahhütlerinin  serbest  irade  ürünü  olmadığı  kabul  edilerek  geçersiz sayılmıştır. Davalının ikinci  savunması  bu  konu  ile ilgili olup bu belgenin ilke ilişki kurulmadan veya kurulduğu sırada  verildiğine  dair  savunma  maddi  bir  olayla  ilgili bulunduğundan, daha doğru bir ifade ile hukukı  fiil  niteliğinde  bulunduğundan tanıkla  ispat  edilebilir.  Nitekim  davalı da bu konuda tanık göstermiştir.  Davalının  gösterdiği tanıklar  ve  davacının  karşı delilleri incelenip sonucuna göre karar verilmesi için hükmün bozulması gerekmiştir.

Sonuç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca  hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 8.3.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972