 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/212
K: 1991/629
T: 21.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesi'nden verilmiş bulunan ortaklığın giderilmesi davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava menkul malların ortaklığının giderilmesi isteminden ibarettir. Mahkeme satış suretiyle ortaklığın giderilmesine karar vermiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taşınır malların ortaklığının giderilmesinde malı elinde bulunduran onun maliki sayılır. Zilyet olmayan paydaş o mal üzerinde hak iddia ettiğine göre hakkı olduğunun isbatı görevli mahkemeye dava açması gerekiyorsa o davayı açma külfeti zilyet olmayan paydaşa ait olacaktır. Tabiatıyla H.U.M.K.nun 567. maddesindeki süre de o paydaşa verilecektir.
Olayımızda: Dava konusu taşınır malların mülkiyeti konusunda ihtilaf mevcuttur. Bu malların değerine göre mülkiyet uyuşmazlığını çözmek sulh hukuk mahkemesinin görevi dahilinde değildir. Uyuşmazlık konusu olan taşınır mallar davalının elinde bulunduğuna göre davacılara yukarıda belirtilen esaslar çerçevesinde ilgili asliye hukuk mahkemesine dava açmak üzere mehil verilmesi ve ondan sonra bir hüküm tesisi gerekirken bundan zuhul ile hüküm tesisi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 21.1.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.