 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/16676
K: 1992/384
T: 16.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesi'nden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle tahliye istemidir. Mahkemece tahliyeye karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili müvekkilinin köyde oturduğunu, sağlığının bozuk olduğunu, bu nedenle kiralananda oturacağını ileri sürerek süresinde açmış olduğu işbu dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı ihtiyaç iddiasının samimi bulunmadığını, davacının kiralayan olmadığını, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kira akdinin malik davacı ile yapılmadığı gibi kiralayan Recep'in taşınmazda mülkiyet hakkının bulunmadığını, kira akdinin 1 yıl içinde yapıldığını, yeni dönem kira akdinin yapılmadığını, idarenin yeni döneme ait ödeme yapma zorunluluğu bulunduğunu, davanın süresinde açıldığını kabul ederek başkaca bir delil toplanmadan kiralanın tahliyesine karar vermiştir.
1.1.1990 başlangıç tarihli, bir yıl süreli kira sözleşmesi davalı ile davada taraf olmayan Recep P. arasında yapılmıştır. Kira sözleşmesi yapmak için malik olmaya gerek yoktur. 3. bir şahıs başkalarının taşınmazını kiraya verebilir; buna yasal bir engel bulunmamaktadır. Gerek kiralanan gerek malik 6570 sayılı yasa gereğince kendisinin, çocuklarının ve eşinin konut veya işyeri itiyacı için tahliye davası açabilir. Nitekim davacı da malik sıfatı ile süresinde konut ihtiyacı nedeniyle bu davayı açmıştır. Davanın açılmasında bir usulsüzlük olmadığı gibi süresinde de açılmıştır. Kiralanan 6570 sayılı yasaya tabidir. Bu yasaya tabi olan yerler hakkında açılan ihtiyaç nedeni ile tahliye davalarında tahliyeye karar verilebilmesi için davanın süresinde açılması yeterli olmayıp ayrıca ihtiyaç iddiasının da kanıtlanmış olması icabeder. Bu durumda mahkemece yapılacak iş, davacıdan ihtiyaç delillerini isteyip toplamak, varsa davalının da mukabil delillerini istemek ve varılacak sonuç dairesinde bir karar verilmekten ibarettir. Mahkemenin bu husus üzerinde durmadan kiralanan B.K.nun hükümlerine tabi imiş gibi davayı süresinde kabul ederek başkaca delil toplanmadan tahliyeye karar vermesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden hüküm bozulmuştur.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulu ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.1.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.