 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/1425
K: 1991/1818
T: 12.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı Kızılay Derneği kendisine Lamia G. tarafından dispanser açılmak üzere bağışlanmış olan ve tapuya tescili yapılmış bulunan taşınmazdan, bağışlama doğrultusunda bu yerde dispanser açılmak üzere ihtiyacı bulunduğunu ileri sürüp akde göre süresinde açtığı işbu dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı ihtiyacın samimi olmadığını, davanın reddini savunmuştur.
Dava konusu taşınmazın davacı Kızılay Derneği tarafından dispanser yapılmak üzere bağışlandığı ve Kızılay adına tapuya tescil edilmiş olduğu uyuşmazlık konusu değildir. Bağış şartları olduğuna göre Kızılay bu şartı yerine getirmek zorundadır. Davacı dernek de esasen bu şartla bağışı kabul etmiştir. Taşınmazın en üst katına bağışlayanın ömür boyu kalabileceği bir konutun ilave edilmesi, bu yerin de dispanser olarak kullanılmasına mani olduğu da iddia ve ispat edilmemiştir.
İhtiyaç iddiası ile açılan davalarda önemli olan ihtiyaç iddiasının samimi ve ciddi olduğunun ve zorunlu bulunduğunun anlaşılmasıdır. Yakın bir tarihte ihtiyacın gerçekleşmiş veya gerçekleşecek olması yeterlidir. Zorunluluk zaten bağış şartından geldiği gibi memleket şartları da bu durumu doğrular niteliktedir. Bunun aksi ispat edilemez.
Bu durumda tahliyeye karar verilmek gerekirken aksi görüş ve düşünce ile davanın reddi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.