 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1991/1098
K: 1991/1917
T: 14.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar bir kısım davacılar taarfından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralanan tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hükmü davacılar vekili temyiz etmiştir. Davacılar birlikte dava konusu yerde butik açacaklarından bahisle taşınmazın tahliyesini istemişlerdir. Davalı, davacılar Almanya'da bulunup ihtiyaç iddiasının asılsız olduğunu ileri sürüp davaya karşı çıkmıştır. Bunun üzerine ididalarını doğrultarak kendilerinin oğlu Barbaros'un Almanya'dan kesin dönüş yapıp boşta olduğunu ve bu davacının ihtiyacına tahsis ettiklerini bildirmişler ve ihtiyaç tanıklarını dinletmişlerdir.
Gerçekten davacılardan Barbaros'un 27.5.1989 tarihinde Almanya'dan kesin dönüş yaptığı ve boşta olup iddia edilen işi münferiden yapmak istediğini tanık sözleriyle ve pasaport kayıtlarıyla doğrulamışlardır.
İddianın daraltılması her zaman mümkün olduğu gibi sebebinin değiştirilmesi de ıslahen mümkündür.Olsa olsa ihtiyaç iddiasının takdirinde nazara alınabilecek bir faktör olup başlıbaşına bir red sebebi sayılamaz. Davacı Barbaros'un ihtiyaç iddiası da somut olarak ortaya çıktığına göre tahliyeye karar verilmesi gerekirken davanın reddedilmesi isabetli görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 14.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.