DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan Tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

 

  KARAR : Dava temerrüt nedeniyle tahliye ve kira alacağı davası olup mahkeme alacak yönünden davayı kısmen kabul etmiş, tahliye yönünden davayı reddetmiştir. Karar tahliye yönünden davacı tarafça süresinde temyiz edilmiştir.

  Davacı iktisabının ve kendisine ödeme yapılmasını istediği kira paralarından 989/5-6 ve 7. aylarının kira paralarının zamanında ödenmemesi sebebi ile temerrüt ihtarnamesi gönderdiğini buna rağmen ihtarnamede belirtilen süre içerisinde ödemenin yine gerçekleşmemesi nedeni ile taşınmazın tahliyesini ve kira alacağnı istemiştir.

  Davalı sadece temerrüt ihtarından haberdar olmadığını mahkemede savunmuştur. Mahkemede gerçekten temerrüt ihtarının Tebligat Yasasının 21. maddesindeki prosedüre uygun tebligat yapılmakla beraber bu tebligat Tebligat Tüzüğünün 28. maddedeki soruşturma yapılmadan Yasanın 21. Tüzüğünün 30. maddesine tebligat yapılamayacağını ve böyle bir tebligatın geçerli sayılamayacağını kabul ederek davayı reddetmiştir. Gerçekte bu düşünce tarzı şeklen tüzüğün 28. ve 30. maddelerindeki düzenlemeye uygundur. Ancak, muhatap gerçekten o adreste yani tebligata yazılı adreste oturmaya ve bulunmaya devam ediyorsa Tüzüğün 30. maddesinin son fıkrasında belirtildiği üzere sadece tebligatın yapılacağı sürede orada mevcut değilse sırf tebliğ memurunun maddenin 1. fıkrasında yazıldığı biçimde soruşturma yapmadığından dolayı tebligatı geçersiz saymak tüzüğün sözü geçen maddedeki düzenleme amacına aykırı olur. Oysa yasa yorumunda amaca yönelik yorumun esas olması icap eder. Bu nedenle davalının temerrüt ihtarında yazılı adreste tebligat sırasında bulunmama nedeninin kısa süreli ayrılmış olup olmadığının araştırılması tebligatın geçerli olup olmadığı yönünden önem taşımaktadır. Bu konuda tarafların delil ve beyanları sorulup incelemesi gerekir. Bu inceleme yapılmadan karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.

 

  SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 5.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972