 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/8011
K: 1990/8268
T: 07.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesi'nden verilmiş bulunan şuf'a davasına dair karar. Davalılar ve Müdahil tarafından süresi içinde temyiz olmakla gereği düşünüldü:
KARAR : Dava şuf'alı payın iptal ve tescili istemine ilişkindir. Mahkeme davacı yönünden iptal ve tescile, müdahil yönünden feragat nedeniyle davanın reddine karar vermiş, hüküm davalı ve müdahil tarafından temyiz edilmiştir.
1 - Dosya kapsamına ve özellikle asli müdahilin davasından vazgeçtiğini yazılı olarak bildirmiş bulunmasına ve tek taraflı hüküm ifade eden bu feragattan vazgeçmesinin mümkün olmamasına ve esasen böyle bir vazgeçmenin söz konusu olmamasına göre müdahilin temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı şuf'a sebebiyle iş bu davayı açtıktan 8.2.1990 tarihli dilekçeyle davadan feragat etmiştir.
Davacının feragat ve kabul tek taraflı tasarruflardan olup hiç bir zaman karşı tarafında kabulüne bağlı değildir ve bu irade beyanının açıklanmasıyla kesin hükmün sonuçlarını hasıl eder. Ancak HUMK.nun 93. maddesi 2494 sayılı Kanunla değiştirilmeden önce feragattan karşı tarafın haberi oluncaya kadar akitlerdeki icap kabule paralel olarak dönülmesi imkanı mevcutken 18.8.1981 tarihli değişiklikten sonra, bu imkanda ortadan kaldırılmış, feragat karşı tarafa ulaşsın veya ulaşmasın kesin hükmün hukuki neticelerini doğurması kabul edilmiş ve karşı tarafa tebliğ hususu ortadan kaldırılmıştır. Bu sebeple davacı ve müdahil davadan feragat ettiğine ve ileri sürülen sebeplerle feragat ediş olduğuna göre davanın reddine karar verilmek gerekirken yazılı düşünceyle davanın kabul edilmesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda ikinci bendde yazılı nedenle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 7.6.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.