 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/7774
K: 1990/7981
T: 04.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle tahliye davası olup mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Karar, davacı tarafça süresinde temyiz edilmiştir.
Davacı, D.S.İ.'den emekli olduğundan halen emekli olduğu Tarsus'ta oturma nedeni ortadan kalktığına göre Antalya'daki evine gidip oturacağını ileri sürüp tahliye istemiştir.
Davalı, tebligata rağmen yargılamaya katılmamıştır.
Mahkeme, davacının Tarsus'tan Antalya'ya nakilhane etmek için teşebbüste bulunmadığını esas alarak, delil toplamadan davayı reddetmiştir.
İhtiyaç sebebi ile açılan tahliye davalarında önemli olan ihtiyaç iddiasının reddi samimi ve inandırıcı olmasıdır. Yoksa, taşınmazın bulunduğu yere gelmeyenin böyle bir dava açamıyacağı açsa bile kabul edilmeyeceği kural olarak benimsenemez. Davacı başka yerde olsa dahi ihtiyaç samimi ve inandırıcı ise hiç kuşkusuz tahliyeye karar verilebilir. Davacı halen bulunduğu Tarsus'ta kirada oturmaktadır ve emekli olmuştur. Doğal olarak kendi konutunun bulunduğu yerde oturması gerekir. Bu durumlar ihtiyaç iddisaının ciddi delilleri olarak kabul edilmesi icap eder. İddianın ispatı için delilleri sorulup bunun sonucuna göre karar verilmesi gerekirken deliller toplanmadan yazılı şekilde karar verilmesi isabetli görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 4.6.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.