 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/586
K: 1990/895
T: 30.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalılar tarafından süresi içinde temyiz olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okundu, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkin olup mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalılar temyiz etmiştir.
Davacı vekili; müvekkilin kiralananı satın aldığını, Almanya'dan döndüğünde burada tuhafiyecilik işi yapacağını, bu işi baldızı Rabia ile ortak yürüteceğini ileri sürerek bu yerin tahliyesini istemiştir.
Davalılar, davaya cevap vermedikleri gibi duruşmayı da takip etmemişlerdir.
Davacı tanıkları, davacının Almanya'da çalışmakta olduğunu, Almanya'dan dönme hazırlığı içinde bulunduğunu, döndüğünde tuhafiyecilik yapacağını bildirmişlerdir. İhtiyaçlı davacının davası devam ederken yurda kesin dönüş yaptığı iddia edilmemiş ve ispatlanamamıştır. Bu durumda yurt dışında oturan, orada işini sürdüren bir kişinin Türkiye'de bir iş yerine ihtiyacı olduğu kabul edilemez. Mevcut olmayan ve henüz doğmayan bir ihtiyaç için dava açılamaz.
Davacı döndüğünde orada çalışacağını bildirdiğine, şahitler de bunu doğruladığına göre bir başkasının ortaklığından söz edilmesi sonuca etkili olmaz. Esasen kişinin, kendisi ve eşi ve çocukları dışında başkasının ihtiyacı için dava açabilmesi de mümkün değildir. Bu sebeplerle davanın reddi icap ederken yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 30.1.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.