 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/5555
K: 1990/5792
T: 17.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle taşınmazın tahliyesi istemine ilişkin olup mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı vekili, kiralananın bitişiğindeki işyerinde müvekkilinin eşinin manifaturacılık yaptığını, kiralananda ise hazır giyim mağazası açmak istediğini ileri sürerek taşınmazın tahliyesini istemiştir.
Davalı vekili, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını belirtip davayı kabul etmemiştir.
Toplanan deliller ile işyerinde yapılan keşif ve tesbitte ihtiyaçlının dava konusu yere bitişik yerde manifaturacılık işi yaptığını, dava konusu yerde bundan ayrı olarak hazır giyim eşyası yapacağını doğrulamaktadır. Esasen karar yerinde davacının eşinin bu 2 nci işi için dava konusu yere ihtiyacı olduğu kabul edilmiştir.
6570 sayılı yasa sosyal amaçlı bir yasadır. Kiracıları hem tahliye sebepleri hem de fahiş kira parası yönlerinden koruyucu hükümler getirmiş ve ihtiyaç sebebine dayanan tahliyeleri de zorunlu ihtiyaca hasretmiştir. Meslek ve sanatını sürdürmek için işyeri bulunmayan kiralayana akdin sonunda tahliye hakkı tanınmıştır. Bu nedenle işyeri bulunan bir kimsenin 2 nci bir işyeri için ihtiyaç göstermesi yasanın ammacına uygun bir iddia olarak kabul edilemez.
Olayımızda, ihtiyaçlının halen bir işyeri bulunduğuna ve 2 nci değişik bir iş için ihtiyaç ileri sürdüğüne göre, bunun tahliye sebebi olarak kabul edilmesi yukarıda açıklanan hukuki gerekçelere aykırıdır.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA 17.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.