 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/5155
K: 1990/5463
T: 11.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve 480.000 TL kira alacağına ilişkindir. Mahkeme kiralananın tahliyesine ve 180.000 Tl. alacağa hükmetmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı ile 7.5.1985 tarih ve 1 yıl süreli kira sözleşmesine Nisan, Mayıs, Haziran kira paralarını temerrüt ihtarına rağmen ödemediğini ileri sürerek taşınmazın tahliyesini, dava tarihine kadar muaccel dört aylık kira parası 480.000 TL. nın tahsilini istemiştir. Davalı davaya dayanak yapılan kira sözleşmesindeki miktarı öne sürmeksizin ödeme savunmasında bulunmuş ve davanın reddini savunmuştur.
Taraflar arasındaki 9.5.1985 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesinde aylık peşin ödenmesi kabul edilen kira parasının 25.000 TL. olduğu, bu sözleşmenin özel 4. maddesinde kira ilişkisinin devamı halinde % 50 artırım öngörüldüğü anlaşılmaktadır. Ancak taraflar arasında yapılan ödemelerde seneden seneye % 50 artırımın muntazam uygulanmadığı görülmüş ve bu konuda taraflar arasında çıkan uyuşmazlık sonunda her iki tarafça da en son aylık kira parasının 60.000 TL ya çıkarılmış olduğu kabul edilerek 16.11.1989 tarihli duruşma tutanağına imzaları alınmıştır. Böylece temerrüt iddiasının ortaya atıldığı dönemde ödenmesi gereken aylık kiranın 60.000 TL. olduğu belli olmuştur.
Davacı 1989 Nisan, Mayıs, Haziran ayları kira paraları için 19.6.1989 keşide 20.6.1989 tebliğ tarihli ve yasal içerikli ihtar göndermiş ve davalı ödeme iddiası sebebiyle davacıya yemin teklif etmiştir. Davacı teklif olunan bu yemine karşı farklı beyanlarda bulunduktan sonra en son yine 16.11.1989 tarihli tutanakta "Nisan 1989 kirasını aldım. Mayıs 1989 kirasını almadım" dedikten sonra devamla "Nisan, Mayıs kira bedellerini de aldığını" kabul etmiş, bu şekilde yemin ederek zapta imzası alınmıştır.
Böylece temerrüt ihtarına konu edilen Nisan, Mayıs kira paralarının ödendiği anlaşılmaktadır. İhtar konusu Haziran kirasına gelince bu ay kira parası da 30 günlük süre içerisinde ve 3.7.1989 tarihinde konutta ödemeli olarak davacıya gönderilmiş, fakat davacı tarafından alınmayıp tevdi mahalline yatırıldığı ibraz edilen makbuz ve belgeler içeriğinden anlaşılmaktadır.
Bu hale göre olayda B.K.nun 260 ıncı maddesi anlamında temerrüt olgusu gerçekleşmemiştir. Esasen 1989 Mayıs ayı kira parasının 60.000 TL. üzerinden ödendiği mahkemece kabul edilmektedir. Bu nedenle mahkemenin sözleşmedeki zam kuralının muntazam uygulanması gerektiğini esas alarak temerrüdü kabul edip tahliye ve ayrıca talep dışına çıkarak 6 aylık farkına karar vermesi yukarıda açıklandığı üzere tarafların kabulüne aykırı düşmüş ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428 inci maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 11.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.