 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/4866
K: 1990/5359
T: 09.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan vakıf davasına dair karar Vakıflar İdaresi tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava vakfın tescili isteğine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hükmü Vakıflar idaresi temyiz etmiştir.
M.K.'nun 73. maddesine göre vakıf başlı başına mevcudiyeti haiz olmak üzere bir malın belli bir gayeye tahsisidir. Bir mamelekin bütünü veya gerçekleşmiş yahut gerçekleşeceği anlaşılan her türlü geliri veya ekonomik değeri olan haklar vakfedilebilir. Mal kavramı içinde taşınır ve taşınmaz mallar, menkul kıymetler, bir işletme, intifa hakkı ve nakit para bulunmaktadır.
Günün sosyal ve ekonomik koşuları nazara alınarak vakfın gayesinin gerçekleştirilmesine yeterli malvarlığının fiilen bulunması zorunludur. İleride zaman zaman gerçek ve tüzelkişiler tarafından yapılacak bağış veya yardımlar gerçekleşmiş malvarlığı olarak kabul edilemez.
Olayımızda: Yukarıda açıklandığı üzere vakfedilen malların vakfın senetteki gayeyi gerçekleştirilmesine yeterli olması lazımdır. Vakıf senedine göre vakfedilen paranın bu amacı gerçekleştirmeye yetmeyeceği ortadadır. Bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K nun 428 maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 9.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.