 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/4632
K: 1990/4916
T: 02.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan, tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava iktisap ve ihtiyaç nedeniyle tahliye davası olup mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Karar süresinde davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Davacı miras yolu ile paydaş olduğu taşınmazda diğer paydaş annesinin payını da 6.12.1988'de iktisap ettiğini belirtip bu tarihten itibaren bir ay içinde ihtarname göndererek 6 ay sonra açtığı işbu dava ille taşınmazın ihtiyaç sebebi ile tahliyesini istemiştir. Bu istek 6570 sayılı yasanın 7/d maddesindeki hükümle ilgilidir.
Gerçekten 6570 sayılı yasanın 7/d maddesinde evvelce kirada bulunan taşınmazların tahliyesi için yeni iktisap edene yeni bir imkan tanımıştır. Bu madde ile genel kuraldan ayrılarak taşınmazı yeni iktisap eden, değişik bir deyimle evvelce dava açma imkanı bulamayan yeni malike sözleşme süresini beklemeden bu maddedeki ihtar koşuluna uyarak 6 ay sonra dava açma hakkı tanımıştır. Gerek kiralayan gerek malik veya paydaş sıfatı ile evvelce dava açma hakkına sahip kimseler 7/d'deki hükümden ve imkandan yararlanamazlar; davacı, evvelce murisine ait bu yerde murisin 13.1.1988'de ölümü ile bu tarihte pay sahibi olmuştur. Pay sahibi olduktan sonra diğer paydaşın muvafakatını alarak veya miras şirketine mümessil tayin ettirerek dava açabileceğine ve annesine ait payı kendisine ait paya ilave etmekle bu madde anlamında yeni muktesip sayılamayacağından bu maddeye göre dava açamaz. Eski malikle yapılan sözleşme sonucunu beklemek zorunludur. Mahkemenin bu hususu ihmalle tahliyeye karar vermesi usul ve yasaya aykırı olduğundan kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 2.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.