 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E:1990/3215
K:1990/7290
T:22.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- SEBEPSİZ İKTİSAPTA ZAMANAŞIMI
ÖZET: Davalı vakfın (sandığın) kendi üyelerinden topladıkları sosyal amaçlı paraları bir devlet bankasına yatırılması için denetleme organı durumunda bulunan davacının zorlaması doğru değildir.
(506 s. SSK. m. 20)
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan Vakıf davasına dair kararın temyiz incelemesi duruşmalı olarak davacı tarafından süresi içinde istenilmekle, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı ............... Genel Müdürlüğü, Davalı ........... ........... Bankası A.Ş. mensupları yardım ve Emekli Sandığı Vakfından üyelerden toplanan paraların MK.nun 903 sayılı Kanunla değişik hükümlerine göre çıkarılan tüzüğe 19.3.1982 tarihinde eklenen 1. maddede "Türk MK.nunu değiştiren 903 sayılı Kanuna göre olsun olmasın bütün vakıfların bankalara yatıracakları paraları Vakıflar Bankası veya Devlet Bankasına yatıracağı Öngörülüp davalı Vakfın yapılan tebligata rağmen kendi bankalarına yatırmakla ısrar ettiklerini ileri sürüp Vakıf Yöneticilerinin azledilmelerini istemiştir.
Davalı Banka, Vakıf davacının iddiasına dayanak yaptığı tüzükten sonra 25.4.1985 tarihli 3182 sayılı Bankalar Kanununun 13. maddesinin 3. bendindeki hükme göre bu paraların Milli Banka Vasfında olan ve sandık Vakfın mensuplarının bağlı olduğu ............. .......... Bankasına yatırdıklarını bu işlemlerinde de yasaya aykırı bir hususun bulunmadığını yasa hükmü varken kendilerine tüzük hükmü uygulanamayacağını savunmuşlardır.
Gerçekten davalı ............. ............. mensupları Yardım ve Emekli Sandığı Vakfı 506 sayılı SSK.nun geçici 20. maddesi ile de Türk Sosyal Güvenlik Müesseseleri arasında yer almış ve hatta bu kanunda yapılan değişikliklerle de kurulan kurul Sosyal Güvenlik Müessesesi niteliğini kazanmış kendi mensupları için Sosyal amaçlı bir vakıftır. Bu nedenle sadece Vakıflar Kanunu veya MK.nuna göre kurulmuş Vakıflarla ilgili hükümlere tabi olmayıp, gerektiğinde 506 sayılı Kanun, gerektiğinde de ve özel hüküm bulunduğunda da Bankalar Kanunu hükümlerinin uygulanması icabeder. Nitekim dayanılan tüzükten sonra çıkarılan 25.4.1985 tarih ve 3182 sayılı Bankalar Kanununun 13/3. maddesinde yalnız kendi çalışanlarına ait olmak üzere sağlık ve Sosyal Yardım ihtiyat ve tasarruf sağlamak amaçları ile kurulan sandıkların münhasıran kendi üyelerinden bu amaçlar için topladıkları paraların mevduat sayılmayacağına işaret edildikten sonra nakit mevcutlarının Milli Bankalara yatırılması zorunlu görülmüştür. Bu yasa hükmü karşısında davalı Vakfın (sandığın) kendi üyelerinden topladıkları Sosyal amaçlı paraların bir devlet bankasına yatırılması için denetleme organı durumunda bulunan davacının zorlayamayacağı anlaşılmakla sonucu doğru olan hükmün bu gerekçe ile (ONANMASINA) ve davalı yararına takdir olunan 100.000 lira vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine ve temyiz giderinin temyiz edenden alınmasına, 22.5.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.