 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/16655
K: 1991/258
T: 17.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir.
Mahkeme davayı reddetmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı askerden dönen oğlunun nişanlı bulunduğunu, evlenme hazırlığı içerisinde olup ev eşyalarının alındığını, hatta bu eşyalarının evinin bir odasında muhafaza edilmekte olduğunu iddia edip süresinde açtığı işbu dava ile taşınmazın tahliyesini istemiştir. Davalı samimiyetsizlik savunmasında bulunmuş ve davanın reddini istemiştir. Davacının dinlettiği tanıklar iddiayı ve birbirini doğrulayacak ve tamamlayacak biçimde beyanda bulunmuşlar ve gerçekten davacının oğlunun nişanlı olup ev eşyalarının dahi alındığını, bu eşyaların davacının evinde muhafaza edildiğini, evlenmek için evin boşaltılmasını beklediklerini söylemişlerdir. Davacının nişanlı oğlu da tanıklık etmiş, ne var ki alınan ev eşyalarının mecurda muhafaza edildiğini söylemiştir. Bunun mecur kavramını bilmediği apaçık anlaşılmaktadır. Samimiyetsizliğe delil olamaz. Davalı samimiyetsizlik konusunda herhangi bir delil göstermemiştir. Bu durumda tahliye kararı verilmesi gerekirken reddedilmesi hüküm bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 17.1.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.