DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

 

  KARAR : Dava, konut ihtiyacı ve 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesi nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkin olup mahkeme davayı kabul etmiş; hükmü, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

  Davacı; Isparta'da eczacılık yaptığı, ancak bazı işleri için Antalya'ya geçici olarak gittiğinde kalacak yeri olmadığını, bu arada kızının da Antalya'da okumak istediğini, karısının da onunla birlikte oturacağını ileri sürmüş, bununla birlikte davacının Antalya'da müstakil evi bulunduğunu bildirerek hem ihtiyaç, hem de 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesine göre taşınmazın tahliyesini istemiştir.

  Davalı; davayı kabul etmemiş, Antalya Belediye hudutları içinde bulunan evinin oturulamayacak durumda olduğu, kızının da Antalya'daki okullarda kaydının bulunmadığını, ihtiyaç iddiasının da samimi olmadığını bildirerek davanın reddini savunmuştur.

  Davacı, yukarıda belirtildiği üzere iki tahliye sebebine dayanmıştır. Bunlardan birincisi, kendisinin Isparta'da eczanesinin olmasına rağmen sık sık mesleki işleri için Antalya'ya gitmesi, karısının kızı ile beraber Antalya'da oturmak ve orada öğrenimine devam etmek istemesi bu nedenlerle dava konusu konuta ihtiyaç duyması diğeri de davalının Antalya Belediye hudutları içerisinde oturmaya elverişli konutunun bulunmasıdır. Bunlar teker teker ele alındığında davacı Isparta'da eczacılık yapmaktadır. Orada yerleşik bir hayatının bulunduğu anlaşılmaktadır. İşi icabı Antalya'ya gitmesi daimi bir konut ihtiyacını ortaya getiremeyeceği gibi henüz ilk veya orta öğretim çağında bulunan kızına tebaen karısının da Antalya'ya taşınacağı konusunda müsbet bir delil gösterilmemiştir.

  Davalının aynı belediye hududu içinde mevcut olduğu anlaşılan evinin de tam anlamıyla harap vaziyette olduğu, hali hazır durumunun oturmaya elverişli bulunmadığı, 15 milyon TL. bir masraflar esaslı surette tadilat ve tamirattan sonra oturmaya elverişli hale geleceği keşif ve bilirkişi raporu ile tespit edilmiştir. Hali hazır durumu veya ufak tefek onarımla oturulur durumda bulunmadığına göre 6570 sayılı Yasanın 7/son maddesine dayanılması mümkün görülmemiştir. Çünkü bu maddede davalının belediye hududu içerisindeki evinin sosyal ve ekonomik durumuna uygun ve oturulabilir olması gerekmektedir. Bu nedenle yasanın aradığı tahliye sebepleri bulunmayan davanın reddine karar verilmesi gerekirken aksi düşünce ile kabulüne karar verilmesi uygun bulunmamış bu nedenlerle bozulmasına karar verilmiştir.

 

  SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 22.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972