 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/10094
K: 1990/10433
T: 14.09.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, temerrüt nedeniyle tahliye ve alacak isteminden ibarettir. Mahkemece, her iki talep yönünden dava kabul edilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Davacı; kira paralarının zamanında ödenmediğinin, temerrüt ihtarından da sonuç alınmadığından sözederek taşınmazın tahliyesi ve 65.000 lira alacak talebinde bulunmuştur.
Davalı, davacı ile taşınazı davacıya satan veya başka bir kimse ile kira ilişkisi bulunmadığını, sahibi evvelce bakma karşılığı taşınmazda oturduğunu savunmuştur.
Kira ilişkisi inkar edildiğine göre bu ilişkinin mevcudiyetinin davacı tarafından kanıtı gerekir. İlişki, hukuki tasarruf sonucu meydana geleceğinden HUMK.nun 288. maddesindeki ispat kuralına tabidir. Gönderilen ihtara cevap verilmemesi bunun delili sayılamaz. Bu konuda başkaca usule uygun delil ileri sürülemediği ve de kira ödemisi de olmadığından bu sebeple davanın, aktin feshi ve tahliye davası olarak bakılmasına olanak olmadığı halde yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykrı görüldüğünden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.9.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.