 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1990/10021
K: 1990/11425
T: 01.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Konut ihtiyacına dayanan tahliye davalarında ihtiyaçlının kirada oturması ihtiyacın varlığına karine teşkil eder. Ancak bunun aksinin davalı tarafça ispatı mümkündür.
Olayımızda, davalılar vekili müvekkilinin kirada oturduğunu, durumunun iyi olmadığını, bundan böyle kiralananda oturacağını ileri sürerek taşınmazın tahliyesini istemiştir. Davalı, ihtiyaç iddiasının samimi olmadığının, ihtiyaçlının kiralananın bulunduğu apartmanın başka bir dairesinde otururken kiraya çıktığını bildirip davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme davacının 10 yıldan beri kiralananda oturduğunu, ihtiyaçlı ise 4 seneden beri kirada olduğu halde davalı ile kira mukavelesini 1.1.1989 tarihinde diğer hissedarlarla birlikte yenilediğini durumunda bir değişiklik olmadığını belirterek davayı reddetmiştir.
Dinlenen davacı tanıkları ihtiyaçlının kirada oturduğunu, durumunun iyi olmadığını, kiralanana geçmek istediğini belirtmiş dinlenen davalı tanıkları davacı tanıklarının aksine bir beyanda bulunmamıştır.
Davalının 10 yıldan beri kiralananda ihtiyaçlının ise 4 yıldan beri kirada oturduğu hususu ihtilafsızdır. Kiralanan her üç davacı adına tapuda kayıtlı olduğu davacı ihtiyaçlı eşi bulunduğu, 2.1.1989 başlangıç tarih ve 1 yıl süreli kira sözleşmesi paydaşlar adına davacılar tarafından yapıldığı anlaşılmaktadır.
İhtiyaçlının uzun zamandan beri kirada oturduğuna göre bu durumun iilelebet devam etmesi istenemez. Son sözleşmesinin 1.1.1989 tarihinde yapılmış olmasıda bu durumu etkilemez. Zira bu sözleşme tarihine göre de 1 kira yılı geçmiş bulunmaktadır. Dosya içerisinde mevcut tüm deliller birarada değerlendirildiğinde ihtiyacın varlığının kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı şekilde red kararı verilmesi usül ve yasaya aykırı bulunduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 1.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.